به کوی میکده هر سالکی که ره دانست - دری دگر زدن اندیشه‌ی تبه دانست

بر آستانه‌ی میخانه هر که یافت رهی - ز فیض جام می اسرار خانقه دانست

زمانه افسر رندی نداد جز به کسی - که سرفرازی عالم در این کُله دانست

ورای طاعت دیوانگان¹ ز ما مطلب - که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست

هر آن که راز دو عالم ز خطّ ساغر خواند - رموز جام جم از نقش خاک ره دانست

دلم ز نرگس ساقی امان نخواست به جان - چرا که شیوه‌ی آن ترک دل سیه دانست²

ز جور کوکب طالع سحرگهان چشمم - چنان گریست که ناهید دید و مه دانست

خوش آن نظر که لب جام و روی ساقی را - هلال یک شبه و ماه چارده دانست³

حدیث حافظ و ساغر که می‌زند پنهان؟ - چه جای محتسب و شحنه؟ پادشه دانست

بلند مرتبه شاهی که نه رواق سپهر - نمونه‌ای ز خم طاق بارگه دانست

1 وَ قالوا یا اَیُّها الَّذی نُزِّلَ عَلَیهِ الذِّکرُ اِنَّکَ لَمَجنونٌ - سوره ی حجر، آیه ی 6

  قالَ اِنَّ رَسولَکُمُ الَّذی اُرسِلَ اِلَیکُم لَمَجنونٌ - سوره ی شعرا، آیه ی 27

  وَ یَقولونَ اَئِنّا لَتارِکوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَّجنونٍ - سوره ی صافّات، آیه ی 36

  ثُمَّ تَوَلَّوا عَنهُ وَ قالوا مُعَلَّمٌ مَّجنونٌ - سوره ی دخان، آیه ی 14

  فَتَوَلَّی بِرُکنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ اَو مَجنونٌ - سوره ی ذاریات، آیه ی 39

  کَذلِکَ ما اَتی الَّذینَ مِن قَبلِهِم مِّن رَّسولٍ اِلّا قالوا ساحِرٌ اَو مَجنونٌ - سوره ی ذاریات، آیه ی 52

  کَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ فَکَذَّبوا عَبدَنا وَ قالوا مَجنونٌ وَ ازدُجِرَ - سوره ی قمر، آیه ی 9

  وَ اِن یَکادُ الَّذینَ کَفَروا لَیُزلِقونَکَ بِاَبصارِهِم لَمّا سَمِعوا الذِّکرَ وَ یَقولونَ اِنَّهُ لَمَجنونٌ - سوره ی قلم، آیه ی 51

² چشم ساقی به تُرک تشبیه شده؛ چرا که همان طور که تُرک سپید پوست است و قلبش سیاه، چشم هم سفید است و وسطش سیاه. تکرار "دل" در مصراع اول و دوم هم جالب است.

³ آن نگرشی خوب است که لب جام را همانند هلال شب اول و صورت ساقی را مانند ماه چارده بپندارد و برای آن ها اهمیّت قائل شود (استثنائی است این بشر! چنین تشبیهات و تعبیراتی در یک بیت کوتاه با رعایت وزن و قافیه و آهنگ و پیچیدگی‌های شعری. گاهی مردد می‌شوم که این اصلاً بشر بوده یا چیز دیگر).